بررسی عوامل موثر بر اجرای استراتژی اقیانوس آبی در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران و شرکت تولیدی صنعتی مه شکن سازه

پارادایم رقابت در فضای کسب و کار، بر ذهن بسیاری از مدیران امروز سیطره دارد. مدیران تنها راه پیروزی و موفقیت سازمان خود را در پیشی گرفتن از رقبا و گرفتن سهم بیشتر از بازار تقاضای موجود می دانند. این نوع رقابت گرچه ضروری است اما در یک دوره زمانی بلند مدت عملکرد مطلوبی را تضمین نمی کند و در دوره اقتصاد مبتنی بر دانش نیاز است سازمان ها به موضوع هایی فراتر از رقابت کردن بیاندیشند. امروزه محیط کسب و کاری که در آن اغلب رویکردها و نگرش های قرن بیستم درباره استراتژی ومدیریت شکل گرفته و تکامل یافته اند، به صورت فزاینده ای در حال محو شدن است. با سخت تر شدن درگیری ها در اقیانوس های سرخ، مدیریت نیازمند آن خواهد بود که بیشتر به اقیانوس های آبی بپردازد، نه آن که پیرو جریان غالب و متداول بین مدیران باشد. استراتژی اقیانوس آبی با به چالش کشیدن رقابت، که سال ها مهم ترین پیش فرض درحوزه مدیریت استراتژیک بوده است و هم چنین با ارائه راه کارهای نوین، حوزه جدیدی را برای کسب موفقیت در عرصه کاری و خدماتی معرفی می کند. تحقیق حاضر از نوع توصیفی-پیمایشی است و به منظور گردآوری داده های آن از ابزار پرسشنامه حضوری استفاده شده است. این تحقیق به دنبال بررسی مطلوبیت اجرای استراتژی اقیانوس آبی در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران به عنوان یک سازمان خدماتی و شرکت تولیدی صنعتی مه شکن سازه به عنوان یک سازمان تولیدی می باشد. بدین منظور برای هر دو جامعه یک فرضیه اصلی و پنج فرضیه فرعی که ابعاد استراتژی اقیانوس آبی می باشند، تبیین و به کمک آزمون های ناپارامتریک "دوجمله ای" و "فریدمن" مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که پارک علم و فناوری دانشگاه تهران به عنوان یک سازمان خدماتی از نظر اجرای استراتژی اقیانوس آبی در شرایط مطلوبی قرار ندارد اما شرکت شرکت صنعتی و تولیدی مه شکن سازه به عنوان یک سازمان تولیدی در شرایط مطلوبی قرار دارد. همچنین به کمک آزمون ناپارامتریک"من ویتنی" سازمان های خدماتی و تولیدی از نظر اجرای استراتژی اقیانوس آبی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند؛ نتایج نشان می دهد که سازمان های تولیدی بهتر از سازمان های خدماتی استراتژی اقیانوس آبی را اجرا نمی کنند و بین این دو جامعه تفاوت معناداری وجود ندارد.